Οδηγώ από το 2005. Δεν έχω παρκάρει ποτέ, μα ποτέ μου παράνομα. Έλεγα πάντα ότι δεν θέλω να δυσκολέψω τη ζωή κανενός. Εδώ και δύο μήνες είμαι με πατερίτσες. Η κυκλοφορία μου στο δρόμο είναι ένας δρόμος μετ' εμποδίων. Σα να μη φτάνουν οι κακοτεχνίες, οι λακούβες, η γλίτσα, τα σπασμένα πεζοδρόμια, έχω και τους οδηγούς. Στην καλύτερη περίπτωση παρκάρουν στις γωνίες μπροστά στις ράμπες αναπήρων. Στη χειρότερη παρκάρουν κάθετα επάνω στο πεζοδρόμιο. Υπάρχουν δε σημεία στα οποία μονίμως υπάρχουν αμάξια παρακαρισμένα παράνομα. Μπροστά στον κινηματογράφο Αβάνα στο Χαλάνδρι π.χ., παρκάρει πάντα το ίδιο αμάξι από το απόγευμα και μετά. Και οι Δελτάδες πίνουν τον καφέ τους δίπλα στο Γρηγόρη. Αυτός ο διαχωρισμός τροχαίας και αστυνομίας είναι κάτι που δεν κατάλαβα ποτε... Παρανομία δεν είναι ούτως ή άλλως;
Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ, αν περνώντας από το πεζοδρόμιο -όσο απομένει- γδαρω το αμάξι με την πατερίτσα ή "σκοντάψω" πάνω στο καπώ του, φταίω; Οφείλω να τον αποζημιώσω;
Μακάρι να μη βρεθείτε στη θέση μου αγαπητοί οδηγοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου